آیه شماره 67  از سوره مبارکه غافر
آفرینش انسان
 هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخًا وَمِنکُم مَّن یُتَوَفَّى مِن قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُّسَمًّى وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ
او همان کسى است که شما را از خاکى آفرید سپس از نطفه‏اى آنگاه از علقه‏اى و بعد شما را [به صورت] کودکى برمى‏آورد تا به کمال قوت خود برسید و تا سالمند شوید و از میان شما کسى است که مرگ پیش‏رس مى‏یابد و تا [بالاخره] به مدتى که مقرر است برسید و امید که در اندیشه فرو روید
آغاز خلقت بشر از خاک است نه حیوانات تکامل یافته. «خلقکم من تراب»
قدرت الهى از خاک بى جان، انسان جاندار مى‏سازد. «خلقکم من تراب»
قدرت الهى، از خاک، انسان متفکر مى‏سازد. «من تراب - تعقلون»
مراحل خلقت به صورت تدریجى صورت مى‏گیرد. «ثمّ...ثمّ...ثمّ»
آفرینش انسان از خاک و نطفه به دست خداست، امّا این ما هستیم که باید با تلاش، خود را به جایى برسانیم. «ثمّ لتبلغوا»
زندگى انسان مراحل تکامل را طى مى‏کند. «تراب - طفلاً - شیوخاً - یتوفّى»
گرفتن جان به دست خداست. «یتوفّى»
مرگ نابودى نیست؛ گرفتن روح از جسم است. «یتوفّى»
تکامل انسان، محدودیّت ندارد. (با توجّه به این که مقدار رشد در آیه معیّن نشده، هرکس مى‏تواند به مراحلى از قدرت وشدّت برسد.) «لتبلغوا اشدّکم»
میزان عمر هر کس از قبل تعیین شده است. «اجلاً مسمّى‏»
بهترین بستر تعقّل، آفرینش خود انسان است. «من تراب ثمّ من نطفة... لعلّکم تعقلون»